ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ΙΩΑΝΝΗΣ

Τα  χρόνια  αναπνευστικά  και  καρδιακά  προβλήματα, παρουσιάζουν  αυξητική  τάση  εξαιτίας  διαφόρων  παραγόντων  όπως:  

• Το  κάπνισμα, η παχυσαρκία, το  άγχος,

• Η  εισπνοή  σκόνης, ερεθιστικών  ουσιών  και  αερίων  στους  επαγγελματικούς  χώρους,

• Η  μόλυνση  της  ατμόσφαιρας  στα  αστικά  και  βιομηχανικά  κέντρα,

• Η  αλλαγή  στον  τρόπο  ζωής(υιοθέτηση  καθιστικού τρόπου  ζωής).

 

Ποιά  τα   οφέλη  από  την  αναπνευστική  φυσικοθεραπεία; 

Η  παρέμβασή  της    θεωρείται  η  υπ αριθμόν  ένα  θεραπεία  για  τη  βελτίωση  της  κατάστασης  του  ασθενή, την  πρόληψη  των  αναπνευστικών  επιπλοκών, τη  βελτίωση  της  ποιότητας  ζωής  του και  την  επιβράδυνση  της  εξέλιξης  της  εκάστοτε  νόσου.

Η  αναπνευστική  φυσικοθεραπεία  εφαρμόζεται  με  στόχο:

• να  ενισχύσει  έναν  ήρεμο  τρόπο  αναπνοής  ή  να  βελτιώσει  τον  υπάρχοντα  τρόπο  αναπνοής.

• να  διδάξει  μια  ελεγχόμενη  αναπνοή.

• να  μειώσει  στο  ελάχιστο  το  έργο  της  αναπνοής.

• να  μειώσει  ή  να  απαλλάξει  τον  ασθενή  από  τον βρογχόσπασμο. 

• να  βοηθήσει  στην  έκπτυξη  των  πνευμόνων.

• να  συμβάλει  στην  μετακίνηση  και  αποβολή  των  πτυέλων.

• να  αυξήσει  την  αντοχή  του  ασθενούς, επιτυγχάνοντας  καλύτερη  κυκλοφορία  του  αίματος.

 

Σε  ποιές  παθήσεις ενδείκνυται  η  αναπνευστική  φυσικοθεραπεία;

• Βρογχικό  άσθμα

• Χρόνια  αποφρακτική  πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ)

• Βρογχεκτασίες

• Διάμεσες  ινώσεις

• Δυσμορφίες  του  θώρακα (κύφωση,  σκολίωση)

• Παθήσεις  του  υπεζοκώτα (πλευρίτιδα, πνευμοθώρακας)

• Σε  καρδιοπάθειες,  αναιμίες  και  γενικά  εξασθενημένα  άτομα.

• Σε  περιπτώσεις  ανεπαρκούς  λειτουργίας  του  νευρικού  συστήματος  που  οδηγεί  σε  μυική  αδυναμία.

• Σε  ανωμαλίες  του  πεπτικού  συστήματος  γιατί  αυξάνει  το  ρυθμό  των  περισταλτικών  κινήσεων.

• Σε  περιπτώσεις  νευρώσεων,  αυπνίας  γιατί  έχει  κατευναστικό  αποτέλεσμα.

 

Φυσικοθεραπευτικές  τεχνικές  που  χρησιμοποιούνται.

• Χαλάρωση  των  αναπνευστικών  μυών .

• Τρόποι  ελεγχόμενης  αναπνοής.

• Τρόποι  ελέγχου  του  βήχα.

• Καθαρισμός  των  βρόγχων από  τις  εκκρίσεις.

• Ασκήσεις  των  αναπνευστικών  μυών.

 

Όργανα  που  χρησιμοποιούνται  για  σωματική  άσκηση.

 Η  σωματική  άσκηση  γίνεται  ανάλογα με  τις  δυνατότητες  του  ίδιου  του  ασθενούς  σε  ποδήλατο, πολυόργανο, με  αλτήρες, ελατήρια, σχοινάκια  και  άλλα όργανα.

 Η βελτίωση  της  κατάστασης  του  ασθενούς  ελέγχεται  περιοδικά  με  την  εργοσπιρομετρία. Με  το  ποδήλατο-εργόμετρο  παρακολουθούμε  τα  εξής:

• Καθορισμός  της  μέγιστης  απόδοσης  κατά  την  κόπωση.

• Ανίχνευση  λειτουργικών  ανωμαλιών  που  δεν  εμφανίζονται  κατά  την  ηρεμία.

• Διερεύνηση  των  μηχανισμών  προσαρμογής  στην  κόπωση.

 

Στη  σύσταση  ομάδας  πνευμονικής  αποκατάστασης, συντονιστής  της  ομάδας  είναι  Ιατρός – Πνευμονολόγος  με  τη  συμμετοχή  φυσικοθεραπευτών  και  τη  βοήθεια  διαιτολόγου,  όπου χρειάζεται.